miércoles, 1 de diciembre de 2010

EN BUSCA DE LA FELICIDAD.

Christopher Paul Gardner, desde pequeño la vida le demostró lo dura que puede ser. Le faltó apoyo masculino, un padre, ya que el suyo se fue cuando él era muy pequeño y su padrastro era muy violento con él, su madre y sus hermanos.Aún así, su madre siempre lo animó a confiar en sí mismo. Más tarde, su madre fue metida en la cárcel por culpa de Freddie, su compañero sentimental, por lo tanto Chris y sus hermanos vivieron mucho tiempo en un centro de menores. Chris tuvo la suerte de conocer a sus tres tíos maternos. Henry, uno de ellos, fue un gran apoyo para Chris, era la figura de padre que siempre necesitara. Desgraciadamente, Henry muere al poco tiempo.

Chris al acabar el instituto se alistó en el cuerpo médico de la Marina Estadounidense, y siguió formándose para llegar a ser un gran médico. Sin embargo, decide parar de estudiar debido a la duración de esos estudios.

Se casa con Sherry Dyson, experta educativa en matemáticas, pero con el paso del tiempo su relación empieza a ir mal. Chris descubre que Jackie Medina, una estudiante de odontología está embarazada de él, así que, decide irse con ella para cuidarla. Nace su hijo y Chris empieza a agobiarse porque el dinero no es el suficiente para cubrir todos los gastos.

Gadner, busca nuevos trabajos en los que pueda ganar más dinero y busca una manera de vivir mejor pero por diferentes causas, se quedó sin trabajo y no fue contratado en la empresa que él quería y para la que llevaba preparándose mucho tiempo. Algo más tarde fue contratado por la empresa Dean Witter Reynolds.

Su mujer desaparece de casa llevándose consigo a su hijo y todas sus pertenencias. A los cuatro meses, Jackie regresa para dejar al niño con su padre.

A pesar de tener trabajo a Chris y a su hijo no les alcanza el dinero para comprar una casa, por lo tanto tuvieron que dormir en moteles, baños públicos, en su oficina.. Todo su dinero lo invertía en cosas necesarias para su hijo.

Chris recibió ayuda de gente que nunca se lo esperó, de prostitutas, de un cura que les permitió quedarse con él. Su hijo cuándo le preguntan como se siente uno al vivir sin techo, responde: "No podría decirte que fueramos sin-techo, yo sólo sabía que siempre teníamos que irnos. Así que, si me acuerdo de algo, es nosotros moviéndonos, siempre moviéndonos".


Por último, obtuvo la licencia para introducirse en el mundo de las finanzas. Chris Gardner estableció su propia firma de bolsa de valores Gardner Rich & Co. y en la actualidad es millonario.


“Sólo puedes depender de ti mismo, la caballería no va a venir a rescatarte" (Christopher Paul Gadner).


La historia de este hombre está relacionada con ser una persona emprendedora. Él tiene muchas características de una persona que lo es, como tener ilusión porque en todo momento persiguió su sueño, confianza porque siempre confió en sí mismo, decisión porque fijó un objetivo y nunca paró hasta conseguirlo, paciencia ya que para lograr su objetivo tardó un año, constancia porque nunca paró hasta conseguir su sueño aunque las circunstancias no ayudaran, capacidad de aprender porque tuvo que mejorar sus conocimientos para conseguir un buen trabajo y ser optimista porque a pesar de todos los problemas siempre mantuvo una sonrisa en su rostro.

Resumen de la película "En busca de la felicidad", protagonizada por Will Smith y su hijo y que cuenta la historia de Christopher Paul Gardner.

lunes, 22 de noviembre de 2010

LA ÚLTIMA LECCIÓN

 "La última lección", la última conferencia del profesor de universidad norteamericano debida a su enfermedad terminal, cáncer de páncreas. Este vídeo me gustó mucho porque hace que pienses sobre la vida y lo afortunado que eres al tener todo lo que es necesario para vivir. Aun teniendo todo eso nos quejamos, queremos conseguir algo, lo conseguimos y de nuevo tenemos un nuevo objetivo por conseguir. Este hombre nos enseña que hay que apreciar todo lo que tenemos y luchar por nuevas metas. También nos dice que las cosas materiales, en realidad, no tienen valor. Randy Pausch, aun sabiendo que el día de su muerte estaba próximo, seguía viviendo el día a día con plena felicidad.

Una de las cosas que más me gustó fue el hecho de que tiró un refresco en su primer coche que estaba nuevo y impecable sólo para que sus sobrinos vieran que lo material no tiene importancia y que lo importante es divertirse y ser feliz. A todos de pequeños nos gustaba mancharnos, coger tierra con las manos, limpiarnos después al pantalón, jugar con arena, saltar en los charcos, detalles que son divertidos y que por un momento te hacen feliz, pero la mayoría de las veces nuestros padres nos impedían hacer todo esto para que no nos ensuciásemos, pero nunca llegaron a pensar eso, que más da manchar un pantalón si se puede lavar, en mi opinión es mejor pasarlo bien durante un rato y disfrutar de pequeños momentos así.

En parte, su vida fue así de alegre gracias a la educación de sus padres que siempre le enseñaron a ver el lado positivo de las cosas y dejaron que expresara su creatividad desde pequeño. En este caso, también era una familia con mucho dinero, algo que también le ayudó. Una de las cosas que él dijo fue esto: "¿Quieres conseguir tus sueños? Te recomiendo unos buenos padres".

Randy Pausch me da mucha pena porque supo vivir la vida, supo encontrar la felicidad ayudando a los demás, sin embargo la vida no le ayudó a él. Me da coraje que esa enfermedad deje a tres niños pequeños sin su padre, al igual que este hombre no pueda disfrutar de sus hijos y no los vea crecer ni les pueda enseñar todo lo que él aprendió. En este vídeo fue eso lo que menos me gustó, pensar que aún tenía mucha vida por delante para seguirla disfrutando como hasta ahora, claro que como su caso habrá muchísimos más y peores también.

Algo que comentar sobre el cáncer y otras enfermedades que a día de hoy siguen causando muertes es que me llama la atención la manera en que se crean "cosas" que nos matan (tabaco,drogas,virus,etc..) cada dos por tres y no hacen otras que mejoren la salud de todas las personas, ya que no lo hagan sólo por mejorar el mundo, sino que lo hicieran al menos para mejorar la vida de familiares, amigos, vecinos que seguramente uno al menos tiene una de estas enfermedades.

Para terminar, una frase de este gran hombre, que sé que a nuestro profesor le gustó: "Aprendí que cuando un muro aparece en nuestro camino está por una razón, no es para detenernos sino para mostrarnos cuanto queremos lograr".

Finalmente su vida acaba el 25 de julio de 2008, a sus 47 años.

Aquí su última conferencia, según él, dirigida principalmente a sus tres hijos:

miércoles, 10 de noviembre de 2010

viernes, 22 de octubre de 2010

VISITA AO CEI-NODUS.

Na visita ao CEI-NODUS do día 20 de outubro eu aprendín moitas cousas, primeiro o que é unha cooperativa e distintas cooperativas que sin darnos conta dende que nos levantamos ata que nos acostamos utilizamos os seus produtos. De seguido tamén me valeu para coñecer como traballan no CEI-NODUS e en qué nos poden axudar. Por último aprendín que para montar unha empresa non fan falta demasiadas cousas e que non hai por que ter medo ao creála xa que coas axudas que dan, o local, un pouco de material e cartos é suficiente para comenzar.

Na actividade seguinte que fixemos con fieltro tiña moita relación co cooperativismo, pois se te paras a pensar verás que cada un estabamos facendo o mesmo traballo á vez, e cada un aportaba ás súas ideas, a súa colaboración, imaxinación e incluso axudaba a outras persoas. En resumo, serviume para saber que iso tan simple e sencillo que estabamos a facer é un exemplo de cooperativa.
  
Na miña opinión esta excursión foi interesante, aínda que a charla pareceume demasiado longa e aburrida, aprendín moitas cousas. Despois, coñecendo os diferentes locais e habitacións do CEI divertinme algo máis e serviume para saber que en calquera momento cando acabe os meus estudos podo ir a montar miña propia empresa con toda facilidade. Tamén para que negalo, o que máis me gustou foi o tempo libre, ¿a que non lle gusta ter un rato libre para facer o que quere? Seguro que todos os que estabamos alí contestaríamos o mesmo ca min, pero tamén afirmo que aprendín moito nas demais actividades. Por último a actividade co fieltro tamén me pareceu divertida aínda que me sigo a preguntar por qué non nos deixaron levar os nosos traballos para a nosa casa. Imaxina que os venden (aínda que bueno, non iban moi ben feitos, así que, non creo que venderan moito) eu quero a miña parte de diñeiro, para algo formei parte da cooperativa ¿non si?.

lunes, 18 de octubre de 2010

E TÍ... QUE OPINAS?

Se o meu fillo/a acabara a súa carreira por exemplo de Dereito, eu aconsellaríalle que fixera unhas oposicións e que no caso de que as aprobara que traballara durante un ano mínimo para o Estado. Cando xa teña os seus cartos e haxa aforrado un pouco de diñeiro recomendaríalle montar o seu propio negocio porque ao principio aínda que perda algúns cartos en gastos de material, local, xente para que traballe na súa oficina, ao longo podría ganar o dobre de diñeiro que traballando para o Estado.

Vantaxes desta opción:
Podes gañar máis diñeiro que traballando para o Estado ou para outra persoa.
Eres ti o teu propio xefe polo tanto elixes os horarios, as persoas que van formar parte da túa empresa e demais decisións importantes.

Inconvinte de ser funcionario:
Tes un soldo fixo para sempre o cal podería ser maior se montases o teu propio negocio.

Inconvinte de traballar por conta allea:
Tes un xefe, polo tanto debes cumprir unhas regras e non hai horarios fixos aínda que cobres a final de mes o mesmo.

En resumo, eu aconsellaríalle que a longo tempo monte o seu propio negocio.

viernes, 1 de octubre de 2010

¿QUIÉN SE HA LLEVADO MI QUESO?

El cuento me gustó, y me hace pensar en la vida. Aunque no me gustó la actitud de Kif me pongo en su lugar y lo entiendo, a veces el miedo nos impide hacer cosas, incluso nos hace sentir mal. Yo haría igual que Kof, me arriesgaría cuando viera que no hay otra salida. Me gustaría tener la actitud de los ratones, porque son muy decididos y aceptan los cambios, sin embargo a mi me cuesta mucho porque me gusta mantener las cosas y que se queden como están en un determinado momento. Para mí el queso sería algo que aprecio, un trabajo, una meta, la pareja, o una forma de sobrellevar la vida. Mi opinión es que este libro trata sobre distintas actitudes y formas de ver un cambio. Fue un libro interesante.